Ogrom okrucieństw II wojny światowej zatarł w pamięci społeczeństw ślady Wielkiej Wojny 1914–1918. Na długie lata zapomniano też o śmiałym zamierzeniu zrealizowanym przez cesarstwo austro-węgierskie - rozsianych wśród pól i wzgórz Galicji Zachodniej cmentarzach wojskowych. Upamiętniają one ofiarę dziesiątek tysięcy żołnierzy poległych na frontach Galicji Zachodniej od jesieni 1914 roku po wielkie zwycięstwo w bitwie gorlickiej wiosną 1915. Dzięki zaangażowaniu licznej grupy artystów, architektów, inżynierów i wojskowych powstał liczący blisko czterysta cmentarzy, niepowtarzalny w skali Europy pomnik wojskowej sztuki cmentarnej, gdzie towarzysze broni - żołnierze armii austro-węgierskiej i niemieckiej, oraz ich wrogowie - żołnierze rosyjscy, spoczęli obok siebie.

Działania militarne prowadzone podczas I wojny światowej w Beskidzie Niskim przyniosły krwawe żniwo. Tysiące żołnierzy poległo w walce, a także zmarło z powodu ran i chorób. Na rozsianych po lasach, wzgórzach i dolinach cmentarzach wojennych spoczywają żołnierze – często bezimienni – obu walczących stron konfliktu. W opracowaniu tym przedstawiono 60 cmentarzy z okręgów nr I Żmigród i nr III Gorlice. Wszystkie zadziwiają swoją niepowtarzalną, różnorodną architekturą, a jednocześnie zmuszają do zadumy i refleksji. Wśród 31 cmentarzy okręgu żmigrodzkiego (numery 1–11 oraz 43–62), zaprojektowanych przez słowackiego architekta Dušana Jurkoviča, na szczególną uwagę zasługują nekropolie w Regietowie Niżnym i Wyżnym, Gładyszowie, Krempnej, Grabiu, Koniecznej, Woli Cieklińskiej oraz w Małastowie na Przełęczy Małastowskiej. Nieco inne w założeniach projektowych niż cmentarze z okręgu żmigrodzkiego są nekropolie okręgu gorlickiego. Spośród 54 cmentarzy tego okręgu do albumu wybrano 29 (numery 63–86, 88, 91, 126–128), w większości zaprojektowane przez Hansa Mayra (wyjątkiem jest reprezentacyjny cmentarz nr 91 w Gorlicach projektu Emila Ladewiga i Gustava Ludwiga). Do najciekawszych można zaliczyć nekropolie w Sękowej, Ropicy Górnej, Gorlicach i Małastowie. Autor przedstawił fakty historyczne dotyczące głównych frontów I wojny światowej, ze szczególnym uwzględnieniem działań prowadzonych w Beskidzie Niskim – bitew karpackich (styczeń-kwiecień 1915) i operacji gorlickiej (maj 1915). Okrucieństwo tej wojny opowiedziane zostało słowem i obrazem. Opisom cmentarzy i analizie ich symboliki towarzyszy bogata dokumentacja ikonograficzna – fotografie archiwalne oraz nastrojowe zdjęcia współczesne. /Gondwana/

Przewodnik otwierają dwa wielce wymowne cytaty; „Pan Bóg jest na urlopie i tak długo na urlopie pozostanie, aż się wojna skończy” z kroniki parafialnej w Szalowej oraz „Przyjdźcie wy, którzy chcieliście tej wojny i popatrzcie na jej żniwo!” Katarzyny Szatko. Wprowadzają czytelnika na pełen dramatu, zadumy i wzniosłego piękna Szlak cmentarzy wojennych z I wojny światowej, biegnący po wzgórzach Beskidu Niskiego na terenie powiatu gorlickiego. (powiatgorlicki.pl)

Beskid Niski to malownicze doliny, bukowe lasy, wspaniałe cerkwie i wsie po których pozostały tylko nazwy i resztki kamiennych ogrodzeń. W Beskidzie Niskim znajduje się wiele opuszczonych, łemkowskich wsi, z których ludność została wysiedlona w inne regiony kraju lub za granicę (np. w ramach akcji "Wisła"). Przez wiele powojennych lat temat łemkowskich wsi był zasłonięty swoistym tabu niepamięci. 20 lat temu na rynku księgarskim ukazała się pionierska praca, książka "Opuszczone wsie Ziemi Gorlickiej" będącą przewodnikiem inwentaryzacyjnym po wyludnionych dawnych wsiach południowej części Powiatu Gorlickiego. Autorami tego monograficznego opracowania byli Andrzej Piecuch, Adam Harkawy, Mariola Janowska-Harkawy. Autorzy oprowadzają czytelników po kilku wybranych miejscowościach: Długie, Radocyna, Lipna, Czarne, Nieznajowa, Banica k. Krzywej, Regietów Wyżny, Bieliczna i Czertyżne oraz Świerzowa Ruska z Powiatu Jasielskiego. Dwie dekady po pierwszym wydaniu książki w sali im. ks. Bronisława Świeykowskiego "Dworu Karwacjanów" odbyło się spotkanie czytelników z autorami na którym licznie przybyłym miłośnikom Beskidu zaprezentowano poprawioną i uzupełnioną książkę przypominającą czasy oddolnych, nieformalnych pionierskich działań na rzecz ocalenia pozostałych zabytków kultury łemkowskiej. Były to inicjatywy szlachetnych jednostek, organiczna praca duchownych wszystkich wyznań działających na tym terenie, stowarzyszeń i przedstawicieli lokalnej władzy, którzy do dziś wkładają ogromny wysiłek w dzieło ratowania i rewitalizacji wspólnego dziedzictwa. Spotkanie autorów z czytelnikami uświetnił swoim recitalem Bogusław Diduch a w magiczną atmosferę Beskidu wprowadziła poezja Harasymowicza. Książka "Opuszczone wsie Ziemi Gorlickiej" jest przewodnikiem inwentaryzacyjnym po wyludnionych dawnych wsiach południowej części Powiatu Gorlickiego: Długie, Radocyna, Lipna, Czarne, Nieznajowa, Banica k. Krzywej, Regietów Wyżny, Bieliczna i Czertyżne oraz Świerzowa Ruska z Powiatu Jasielskiego. Reedycja poprawionej i uzupełnionej po 20 latach publikacji przypomina czas oddolnych, nieformalnych pionierskich działań na rzecz ocalenia pozostałych zabytków kultury łemkowskiej. Były to inicjatywy szlachetnych jednostek, organiczna praca duchownych wszystkich wyznań działających na tym terenie, stowarzyszeń i przedstawicieli lokalnej władzy, którzy do dziś wkładają ogromny wysiłek w dzieło ratowania i rewitalizacji wspólnego dziedzictwa. Publikacja ta jest ważnym elementem lokalnej tożsamości kulturowej.

100 lat temu odkryto grób Tutanchamona, a zabalsamowany faraon stał się najsłynniejszym nieboszczykiem świata. Takich niesamowitych odkryć było jednak znacznie więcej. Kim są ludzie, którzy zmarli przed setkami, a nawet tysiącami lat, a których szczątki przetrwały do naszych czasów (i dlaczego)? Po co badają je naukowcy? Czego się dzięki nim dowiadujemy? Okazale wydane Sekrety zmarłych to książka popularnonaukowa dla dzieci w wieku szkolnym, która zaciekawi także dorosłych. Fascynacja śmiercią jest naturalnym etapem w rozwoju każdego młodego człowieka, a rodzic prędzej czy później musi zmierzyć się z pytaniami o to, co się z nami dzieje po śmierci. Książka z jednej strony zaspokaja tę ciekawość, a z drugiej - pomaga oswoić dzieci z trudnym tematem przemijania, przy okazji poszerzając ich wiedzę ogólną dzięki licznym ciekawostkom i ilustracjom. Te ostatnie, stworzone z fotograficzną precyzją, mogą wywołać gęsią skórkę nawet u czytelników o mocnych nerwach!

Czasami martwe jest lepsze. Zazwyczaj przeprowadzka to początek nowego życia, ale dla rodziny Creedów stała się początkiem ich końca. Mistrz horroru Stephen King zaprasza czytelników na wycieczkę do piekła i z powrotem! Na świecie istnieją dobre i złe miejsca. Nowy dom rodziny Creedów w Ludlow był niewątpliwie dobrym miejscem - przytulną, przyjazną wiejską przystanią po zgiełku i chaosie Chicago. Cudowne otoczenie Nowej Anglii, łąki, las to idealna siedziba dla młodego lekarza, jego żony, dwójki dzieci i kota. Wspaniała praca, mili sąsiedzi i droga, po której nieustannie przetaczają się ciężarówki. Droga i miejsce za domem, w lesie, pełne wzniesionych dziecięcymi rękami nagrobków - to tam dzieci z miasteczka zakopują swe martwe zwierzaki. Ci, którzy nie znają przeszłości, zwykle ją powtarzają... i nie chcą słuchać ostrzeżeń. Stephen King napisał tę powieść podczas pobytu w wynajętym domku w Orrington, w stanie Maine. Fakt ten niewiele by znaczył, gdyby nie cmentarz zwierząt, który znajdował się nieopodal…

Rodzina Chabrowiczów odpoczywa nad morzem. Dzieci, Janeczka i Pawełek, odkrywają, że ktoś rozkopuje groby na starym cmentarzu. Postanawiają sprawdzić, co się za tym kryje, i wplątują się w niebezpieczną aferę.

Klimat francuskiej prowincji, opowieści o życiu we wszystkich jego odcieniach, śmiech i łzy, które mieszają się z aromatami herbaty, kwiatów i świeżo zebranych warzyw. I niezłomna wiara w szczęście. Bo życie jest piękne… mimo wszystko! Niezwykła historia zwykłej kobiety, którą los zaprowadził do miejsca zapomnianego przez większość ludzi. Kobiety, która pragnie na nowo rozkwitnąć - pomimo poczucia przegranej, niewyobrażalnej tragedii i straty, która ją dotknęła. Violette spędza całe dnie na cmentarzu. Dba o niego najlepiej jak potrafi, porządkuje groby, wymienia kwiaty, sprząta znicze… Jest dobrym duchem tego miejsca, służącym wsparciem odwiedzającym go żałobnikom. Violette wiele już słyszała - zarówno pięknych, jak i smutnych historii. I sama mogłaby niejedną opowiedzieć: o córce, która zginęła w straszliwym wypadku, o ukochanym mężu, który pewnego dnia zniknął… Lecz Violette nie chce dać się pogrzebać w przeszłości. I nawet w miejscu, w którym króluje śmierć, ma nadzieję na nowe życie. Wzruszająca opowieść o wyjątkowości ukrytej w codziennym życiu, o zakończeniach, które rozdzierają serce, i o nowych początkach, które kiełkują na gruzach przeszłości. Opowiedziana z wrażliwością i wyczuciem, ciepła, przejmująca, a jednocześnie niezwykle budująca historia kobiety, która wbrew wszystkiemu uparcie wierzy w szczęście. Opowieść, która biegnie po nitce do kłębka − utkana z kaprysów losu, spraw drobnych i wielkich, strasznych i pięknych.[nota wydawcy].