"Chyba od zawsze marzyliśmy też o tym, aby Podróże stały się sposobem na życie. Żeby już nie trzeba było wybierać. Jednak poznaliśmy, że to cel niesłychanie trudny do osiągnięcia. Ale nie niemożliwych" - napisali Danuta i Tomasz na swojej stronie internetowej. Więc podróżują. W 2005 wyruszyli na podbój świata, ale ostatecznie ugrzęźli na kilka miesięcy w Azji. Wrócili, napisali o tamtej podróży książkę, ale... wciąż marzyli o objechaniu całego globu. Po trzech latach spakowali plecaki i wyruszyli znowu. Z Polski do Turcji, dalej do Nepalu, do Wietnamu, Australii, Nowej Zelandii... Jak sami piszą, to było dziesięć miesięcy ciągłej i fantastycznej przygody, dziesięć miesięcy szkoły pokory i dziesięć miesięcy spełniania marzeń dzień po dniu. Dziesięć miesięcy przemieszczania się autostopem, czasem lokalnymi autobusami czy pociągami. Dziesięć miesięcy spania w namiocie, w zagrzybionych hostelach albo u tubylców. Dziesięć miesięcy żywienia się zupkami z torebki. Ale przede wszystkim dziesięć miesięcy spotkań z ludźmi, podziwiania niezwykłych widoków, odwiedzania nieprawdopodobnych miejsc... Pierwszą część tej podróży opisali w tej książce. Czytając ją, przemierzamy wraz z nimi kolejne kraje, odwiedzamy parki narodowe, trochę pracujemy na czarno, chłoniemy otaczający świat wszystkimi zmysłami. Szukamy wyjścia z sytuacji, kiedy łódka nam właśnie odpłynęła albo kiedy podczas trekkingu w Himalajach rozsypują nam się podeszwy butów. Uruchamiamy pokłady wyobraźni, kiedy najpiękniejsze widoki toną w chmurach lub strugach deszczu. I powoli, niepostrzeżenie, zaczynamy planować własną podróż. Strona internetowa: http://polswiata.ksiazki.bernardinum.com.pl/

Danuta Gryka - urodzona w 1975 roku w Poznaniu. Rehabilitantka. Mieszka i pracuje w Szkocji. Entuzjastka niskobudżetowych (ach, ten Poznań ... ach, ta Szkocja ... ) podróży z plecakiem. Razem z mężem była na pięciu kontynentach. Po dziewięciu miesiącach pracy w Irlandii drugie tyle spędziła w Azji, co zaowocowało pierwszą "Książką o pięknej podróży". Marzenie o podróży dookoła świata ziściło się podczas następnej wyprawy w latach 2009-2010. Podróż dookoła świata trwa dalej. Z Nowej Zelandii na Wyspę Wielkanocną. Tam spełnia się marzenie Autorki wypowiedziane w poprzedniej książce "Pół świata z plecakiem i mężem". Z wyspy na stały ląd, czyli do Chile. Jazda na południe. Zimna Patagonia - koniec świata, czyli Ziemia Ognista. Dalej się nie da, więc z powrotem na północ. Paragwaj, Boliwia, Peru, plantacje bananów w Ekwadorze, na koniec jeszcze do Meksyku i na Kubę. A dokąd teraz? No właśnie - "dokąd teraz?" to kłopot tych, którzy objechali już świat dookoła. Wojciech Cejrowski

"Syberyjski trans" jest opowieścią dokumentalną o najbardziej rozległej krainie największego państwa na świecie. Autor w swych licznych podróżach po drogach i bezdrożach podąża śladami naszych zesłańców, stalinowskich więźniów, jeńców ostatniej wojny, ale także dobrowolnych przesiedleńców. Dociera do rodaków, których tysiące mieszka jeszcze na terenach dawnego ZSRR. Rozmawia z polskimi i rosyjskimi świadkami bolesnych, wcale nie tak odległych przecież zdarzeń. Jednak "Syberyjski trans" to nie tylko historia. Czytelnik zachłyśnie się przyrodą, odkryje tajemnice legalnego i szemranego biznesu związanego z kawiorem, wydobyciem złota, przyjrzy się skutkom pierestrojki, pozna uczynnych, gościnnych Rosjan, Sybiraków, ale trafi też na ludzi, którym lepiej nie wchodzić w drogę. Będzie i straszno, i śmieszno. Lektura tej książki o rosyjskiej duszy, jej na wskroś azjatyckich genach z pewnością pomoże także zrozumieć ostatnie wydarzenia zza naszej wschodniej granicy. [nota wydawcy]

W tej części "Syberyjskiego transu" wykonamy skok w bok, na europejską daleką północ, wybierzemy się do położonej w tundrze przeklętej Workuty, obejrzymy Kanał Białomorsko-Bałtycki i odwiedzimy Wyspy Sołowieckie, od których rozpoczął się wyjątkowy w skali całego świata ponury eksperyment zwany "pieriekowką" (ulepszanie człowieka, przekuwanie go w roboczego wołu). Polecimy nie tylko na Syberię, ale także do Kazachstanu, gdzie z jedną z naszych bohaterek spróbujemy odszukać maleńką osadę Barataj, w której jako dziewczynka znalazła się za karę, bo jej tata był przedwojennym oficerem wojska i brał udział w wojnie 1920 roku. Odbędziemy podróż słynną Koleją Transsyberyjską. Żelazna dama odkryje swoje tajemnice, kulisy. Obejrzymy iluzję dziwacznych zdarzeń, nawiedzą nas goście: Gogol, Czechow, Strawiński, Sołżenicyn, Lenin, Dostojewski. W tłumie, na wielkiej sali balowej poznamy Eisensteina, Putina, Czajkowskiego, Breżniewa i cara Aleksandra. Na Przewalskim przygalopuje koń, Pawłow zaszczeka jak pies, Mendelejew przytaszczy tablicę, a Stalin rozda gościom wąsy i fajkę. Zupełnie nas nie zdziwi, że Beria stuknie się kielichem z groźnym Iwanem, Gagarin wystrzeli się w kosmos z Behemotem, a Tołstoj z Katarzyną Wielką, Rasputinem i jeszcze większym Piotrem wystąpią w talk-show. Uznasz, Czytelniku, że to normalne.

Dwoje ludzi i ich pierwsza wielka podróż. Tajlandia widziana ich oczami jest autentyczna jak smak ostrego chili. Czasem bez planu, czasem realizując dawno snute marzenia, podróżują przez cały kraj, chłonąc jego różnorodność. Potem powstaje opowieść, w której zachwyt odkrytym na nowo światem miesza się z barwną refleksją.

Błażyca przemierza kraje strefy równikowej „po coś”, wnika w problemy polityczne i społeczne, stara się dociec sytuacji swoich rozmówców. Nade wszystko jednak pragnie pomagać. Oto powód jego obecności w krajobrazie.

Krótki, wakacyjny pobyt na Bałkanach okazał się nie mieć końca. W Bułgarii, w niecodziennych okolicznościach autorka poznała swojego męża i została na zawsze. Połowę życia spędziła na kolorowym, pełnym różnorodności krańcu Europy - tam, gdzie życie wre, choć toczy się wolniej, niż gdzie indziej, gdzie europejskość miesza się z orientem, a przeszłość nie zamierza całkowicie ustąpić miejsca teraźniejszości. Wspomnienia codziennych chwil i podróży znalazły się „W bałkańskim kociołku” obok romantycznych legend, prawdziwych historii, refleksji i anegdot.

Marek Pindral (www.marekpindral.com) odwiedził kilkadziesiąt krajów, bacznie obserwując napotykaną po drodze rzeczywistość, której czasami stawał się częścią, bo poza Polską mieszkał też w Wielkiej Brytanii, Chinach i Omanie. Swoimi wrażeniami dzieli się w artykułach prasowych, organizując wystawy fotograficzne i pokazy multimedialne, oraz w książkach – przetłumaczył na język polski myśli jednego z hinduskich awatarów, w którego aśramie spędził kilka tygodni („Sai Baba, rozważania na każdy dzień roku"), a w 2013 ukazała się jego książka, poświęcona Państwu Środka – „Chiny od góry do dołu". W Omanie spędził ponad 1001 dni i nocy, dlatego „W cieniu minaretów" znajdziemy – zupełnie jak w baśniach Szeherezady – opowieść splecioną z wielu wątków: Przeczytamy o flakonie perfum, które kosztują więcej niż samochód, i wielbłądach, droższych od żon. Złożymy ofiarę ze zwierząt, staniemy na najwyższej górze w Omanie i zejdziemy do wioski w głębokim kanionie. Na pustyni złośliwe dżiny będą płatać figle, ale Prorok Sulejman dopilnuje, żeby inne służyły ludziom pomocą. Przy okazji dowiemy się, że ów Sulejman to znany i nam król Salomon, bo wyrastamy przecież z tego samego, biblijnego pnia. Dlatego poznamy także przedślubne perypetie... Jezusa, bo na cześć owego proroka islamu takie imię nosi do dziś wielu muzułmanów. Pojedziemy na pogranicze z Jemenem, skąd królowa Saby wiozła Salomonowi kadzidło, poznamy Arabów, którzy rwali na strzępy polski opłatek, oraz takich, którzy z radością się nim łamali, zapraszając potem autora na wspólne modły do meczetów, potrafiących w Omanie latać niczym dywany. Co jeszcze wyniknie z owego spotkania zachodniego wędrowcy z Orientem, bo Oman jest w książce pretekstem także do szerszych rozważań? Czy naprawdę tak bardzo różnimy się od muzułmanów, nawet tak konserwatywnych, jak omańscy ibadyci, czy może różnica między nami jest cienka, jak ludzki włos, co przyznał chrześcijański władca Etiopii, dając schronienie wysłannikom Proroka

Lubi przekraczać granice, nie tylko te geograficzne, dlatego ostatnią podróż odbył śladem eboli i, mimo naprawdę niebezpiecznych momentów, była to wyprawa pod wieloma względami wyjątkowa. Jej przebieg Tadeusz Biedzki opisał w książce zatytułowanej „W piekle eboli”. Fascynująca relacja z dramatycznych wydarzeń w Afryce Zachodniej w czasie epidemii śmiertelnego wirusa uzupełniona jest ponad setką znakomitych, czasem przerażających fotografii.

Książka reportersko-podróżnicza. Autor zaprasza czytelników do Indonezji, ukazując jej różnorodność, egzotykę (np. spotkanie z Torudżami, obserwowanie walki na dzidy łowców głów, atak dzikich Papuasów, polowanie z harpunami na wieloryby), zachwycającą przyrodę i ciekawą historię. Jest to pierwsza kompletna książka o Indonezji polskiego autora.