Aleksandra Chrobak poznała Emiraty od podszewki. W swojej książce opisuje kraj szokujących kontrastów, gdzie to, co zabronione, często ukrywa się po prostu za przyciemnionymi szybami luksusowych samochodów. Opowiada o mieście, w którym najnowsze technologie przeplatają się z tradycjami i światopoglądem dawnych Beduinów. Kręte uliczki i tętniące życiem bazary sąsiadują z sześciopasmową autostradą, po której pędzą najnowsze bentleye i używane lexusy. Autorka jest wymarzoną przewodniczką po tym fascynującym świecie. Ze swadą i humorem opisuje kraj, który stał się jej drugim domem. Wyjaśnia, co zrobić, gdy gospodarz nie poczęstuje nas gahłą, jak rozróżnić typy zasłon na twarz, rozpoznać szejka po tablicach rejestracyjnych i spisać dobry kontrakt ślubny. Rozdziały tej książki układają się w fascynującą mozaikę - barwny obraz kraju, o którym wciąż niewiele wiemy, ale do którego po zakończeniu lektury wszyscy będziemy chcieli polecieć.

Kreta to wyspa, która niczym magnes przyciąga i oczarowuje swoją niepowtarzalną aurą słońca, kolorów, krajobrazów i smaków. To wyspa oswojona, a zarazem wciąż dzika, której magiczne plaże, surowe górskie stoki, egzotyczna przyroda i zwykła ludzka życzliwość sprawią, że zakochasz się w niej od pierwszego wejrzenia. Tu poczujesz się bezpiecznie jak u siebie w domu. (Rec. wydaw.)

Chustka to nie tylko zapis zmagania się z chorobą, ale przede wszystkim opowieść o wielkiej miłości do synka, Niemęża i życia. To także opowieść o niezwykłym spotkaniu: Joanna, skupiona na pracy bizneswoman, i Niemąż, mężczyzna z przeszłością, skazany i wciąż walczący o swą niewinność. O tym uczuciu i życiowej przemianie on sam napisze w książce "Nieżona". Niepokorna, piękna, ciepła i otwarta, dowcipna i często kontrowersyjna. Otwarcie mówiła o seksie w czasie choroby. Przygotowywała syna na swoją śmierć. Jej blog zdobył ogromną popularność. Wzruszał i przerażał. Czytali go też ci, którzy szukali zwykłego pocieszenia.

Tak o Dubaju nie pisał jeszcze nikt! Pełen sprzeczności Dubaj od lat intensywnie przykuwa uwagę świata. Dla jednych jest synonimem niewyobrażalnego bogactwa i rozmachu, obietnicą luksusowych wakacji w stylu „Baśni z tysiąca i jednej nocy”, dla innych pozbawionym charakteru miastem będącym wyrazem megalomańskich ambicji szejka Muhammada ibn Raszid Al Maktuma. Uważa się, że bogactwo Dubaju pochodzi ze złóż ropy naftowej, ale rzeczywistym jego źródłem są turystyka, finanse, transport lotniczy i przede wszystkim ogromne inwestycje w najszybciej rozwijający się rynek nieruchomości na świecie.

Europejka, to osobisty dziennik, w którym paradoksy polskiej codzienności, a także wydarzenia poruszające światową opinię publiczną przefiltrowane zostają przez doświadczenia autorki: kontrowersyjnej pisarki, która przez długi czas mieszkała poza krajem, publicystki i felietonistki, która próbuje odnaleźć swoje miejsce w świecie mediów, ale także szczęśliwej, zakochanej kobiety i mamy małej Poli, której narodziny opisała w Polce. Manuela Gretkowska wnikliwie i z poczuciem humoru rejestruje zdarzenia ważne i nieważne, zbiera bieżące obserwacje i gorzkie czasem refleksje, starając się uchwycić momenty, kiedy zwyczajność nagle ukazuje swoją drugą, zaskakującą stronę. W sposób bezpośredni i spontaniczny pisze o tym, co ją zachwyca, irytuje, dziwi: lekturach, wydarzeniach w polskiej polityce i kulturze, przyjaciołach, bliskich i dalekich podróżach, urokach i udrękach życia na wsi, nieustannej przygodzie, jaką jest wychowywanie dziecka i życie z ukochanym mężczyzną. Błyskotliwy, często bliski poezji styl, zaskakujące skojarzenia, ogromna otwartość, trafność obserwacji u w Europejce odnaleźć można wszystkie najlepsze cechy pisarstwa Manueli Gretkowskiej. Europejka to pisana z osobistej perspektywy kronika małych i dużych przemian zbliżających Polskę do Europy, historia powrotu do kraju u a zarazem do rodzinnej normalności, a także dziennik z życia małej córeczki, stającej się powoli bardzo samodzielną kobietą. To kolejny manifest osobistej i pisarskiej niezależności, kronika nieustannych zadziwień nad oswojonym, a jednak wciąż zmieniającym się światem.

»Fałszerze pieprzu« to niezwykła książka pokazująca splątane polskie losy i zawikłane historie rodzinne. Autorka z czułością opisuje rodzinę swojego ojca, o której w domu się nie mówiło. Pieczołowicie odtwarza losy żydowskich przodków, odnajdując ślady ich istnienia w przedwojennej prasie, archiwach, zapisach hipotecznych, książkach telefonicznych. Analizuje stare fotografie i zbiera ślady rozproszone pomiędzy Miedzeszynem, warszawskim gettem, Radomiem, Złoczowem, Oświęcimiem i Australią, odtwarzając światy ich życia i ich śmierci. Z taką samą troskliwością opisuje przodków matki z malowniczej polsko-saksońskiej rodziny. Wspomnienia i anegdoty o życiu kilku pokoleń Lachertów towarzyszyły autorce od dzieciństwa: ojciec rodu, który wygrał w karty karetę i spory majątek, sławny architekt, dyrektor wielkiego koncernu w carskiej Rosji, prominentny działacz Stronnictwa Narodowego. Ich dzieje toczą się w Warszawie, w Moskwie, na Wołyniu, wreszcie – w majątku Ciechanki na Lubelszczyźnie. Monika Sznajderman odtwarza oba te światy z miłością i pietyzmem, uświadamiając nam zarówno ulotność istnienia, jak i złożoność polskich tożsamości oraz wartość i znaczenie pamięci." prof. Barbara Engelking

Autorka książki jest Polką z Pomorza, która w latach 80. ubiegłego wieku wyszła za Libijczyka studiującego w Polsce, a następnie wyjechała na stałe do jego kraju. Radykalnie odmienne obyczaje, prawo szariatu, jawna dyskryminacja kobiet podzieliły małżonków, zmieniając ich uczucie i codzienność w koszmar. Muchtar okazał się kameleonem - w Polsce delikatny i tolerancyjny, u siebie stał się panem i władcą, stawiającym za wzór żonie chrześcijance swoją jedynie słuszną religię oraz wyidealizowaną matkę muzułmankę. Zdecydowany bunt Nadii w obronie własnej godności i podmiotowości zrodził w końcu brutalną przemoc i... plan ucieczki z "islamskiego raju". Dramatyczne losy autorki - która tutaj ukrywa się pod pseudonimem, nadal obawiając się ingerencji w jej życie tamtej przeszłości - przeplatają się z ciekawymi obserwacjami. Oprócz wątków niemal kryminalnych "Gorzka pomarańcza" jest bogatym źródłem wiedzy o arabsko-muzułmańskiej mentalności oraz obyczajowości, a zwłaszcza o życiu rodzinnym - pokazywanym tu barwnie i różnorodnie. Dzięki temu książka ta ma także walory dobrego reportażu uczestniczącego. Nadia odzyskała wolność w 1997 roku, a swoje pouczające wspomnienia spisała dziewięć lat później. Trafiają one w czas, kiedy zderzenie religii i cywilizacji staje się problemem Europy, a nie tylko nieostrożnych polskich dziewczyn zakochujących się w śniadych studentach z Afryki.

"Uwielbiamy zdrowy, aktywny tryb życia. Biegamy, wspinamy się, jeździmy na rowerach. Oboje kochamy podróże, choć nasze gusta w kwestii temperatur znacznie się różnią. Czasem wyjeżdżamy osobno, czasem całą drużyną, nawet ze zwierzakami. Pojawienie się Tyśka, wbrew przewidywaniom wielu osób, nie zatrzymało nas w domu. Co więcej, zyskaliśmy fantastycznego towarzysza podróży i wzajemnie uczymy się świata. Wyprawy z dzieckiem nie tylko są możliwe, ale i sprawiają prawdziwą frajdę! Teraz do naszego teamu dołączył drugi syn - Kosma. No to w drogę!" Ta książka to nie tylko zapis podróżniczych przygód, ale również zbiór porad ekspertów. Maria Rotkiel, psycholog, opowiada o znaczeniu rodzinnych wyjazdów dla prawidłowego rozwoju dziecka. Pediatra i gastroenterolog Piotr Dziechciarz wyjaśnia, jakich posiłków dzieci powinny unikać w trakcie podróży. Magdalena Kordaszewska z portalu "Zabawkowicz.pl" radzi, jakie zabawki najlepiej spakować do wakacyjnego bagażu. Filozof Marcin Fabjański wskazuje, czego dziecko może nauczyć się od natury.

Dokąd dziś swoje kroki skierowałby Jezus Chrystus? Do Afryki. Do miejsca, gdzie dobro i zło widać najwyraźniej. Gdzie tak łatwo upaść, ale też tak łatwo się podnieść. „Jak robic dobrze” to fascynująca opowieść o Czarnym Lądzie. I kolejna mądra książka Szymona Hołowni o Bogu i ścieżkach, które do niego prowadzą.

Odejście bliskiej osoby, to jedno z najtrudniejszych doświadczeń. Ludzie starają się z nim uporać na różne sposoby. Artur Cieślar, po odejściu Małgorzaty Braunek, z którą przyjaźnił się przez wiele lat, zaczął pisać do niej listy. Ich codziennym rytuałem była poranna rozmowa telefoniczna. Gdy Małgorzaty zabrakło, te listy zastąpiły mu codzienne dyskusje z nią. W listach tych wspomina ostatni rok jej życia, rozmowy z nią i - odejście. To nie tylko świadectwo żałoby. To świadectwo ludzkich uczuć - trwalszych niż śmierć. To rozmowa, w której druga osoba milczy i wykazuje się - tak, jak to bywa w relacji przyjaciół - umiejętnością słuchania. A piszącemu - pozwala uporać się z brakiem odpowiedzi.

"- Nie jedź - powiedział Wojtek, kiedy odprowadzał mnie na samolot do Manaus. - Wróć ze mną do domu. Wszystko rozpracujemy. Będziesz, kim zechcesz". Grażyna Jagielska, autorka bestsellerowych książek "Miłość z kamienia" i "Anioły jedzą trzy razy dziennie", podejmuje najważniejszą walkę. Matka, żona, tłumaczka, która od wielu lat żyła wbrew sobie, rozpoczyna poszukiwania odpowiedzi na pytania o to, kim jest i co sprawia, że czuje się szczęśliwa. Kiedy wychodzi ze szpitala psychiatrycznego po zakończonej terapii, postanawia wyruszyć w samotną, wymarzoną od dzieciństwa podróż w głąb amazońskiej dżungli, w górę rzeki Rio Negro. Ta podróż to jedyna szansa na odnalezienie drogi do samej siebie. Czy niespodziewane pojawienie się Ewy, przyjaciółki z psychiatryka, przeszkodzi jej w rozpoczęciu nowego życia? Czy odnajdzie w dżungli drogę do szczęścia? Czy uda jej się wrócić do domu?

Puzzle to swoisty ekshibicjonizm autorki, która opowiada o trudnej i wstydliwej sprawie, jaką jest dorastanie w rodzinie z problemem alkoholowym. To historia o dylematach dziecka akoholika i szukaniu przez nie sposobu poradzenia sobie w trudnym i dysfunkcyjnym środowisku.

Niepokorna zakonnica w rozmowie szczerej do bólu. O siostrze Małgorzacie Chmielewskiej mówi się, że to zadziorna kobieta z charakterem. Już w wieku 10 lat została "ekskomunikowana" - z lekcji religii, bo zadawała za dużo pytań. Mieszka z biedakami, wychowuje niepełnosprawnego syna, codziennie mierzy się z prawdziwymi dramatami. Mawia, że na miłość nie da się zrobić biznesplanu, że miłość powinna być nieco stuknięta, bo inaczej jest nudno. Od lat burzy stereotypy i podbija serca Polaków swoją szczerością. W rozmowie z Piotrem Żyłką (współautorem książki z ks. Kaczkowskim Życie na pełnej petardzie) i Błażejem Strzelczykiem (dziennikarzem "Tygodnika Powszechnego") mówi prosto i zaskakująco o tym, co jest w życiu najważniejsze i skąd brać siłę do działania, gdy wszystko się wali. Siostra Chmielewska robi świetną robotę dla najbiedniejszych, odrzuconych i wykluczonych. Miałem okazję poznać Ją osobiście - to świetna, energiczna kobieta z "Boskim czadem". A przy tym robi najlepsze dżemy i powidła na świecie! Muniek Staszczyk, T.LOVE Siostra Chmielewska to kobieta-ogień! Tyle lat gdzieś pomyka obok i ani przez chwilę nie pomyślałem, że tyle w niej normalnej, ludzkiej - ale takiej z mięsa i kości - siły, wytrwałości i humoru. Cieszę się bardzo, że zawitała na Przystanek Woodstock. Jurek Owsiak, WOŚP Siostra Chmielewska wykupiła Bożą receptę na szczęście, płacąc za nią sporo, ale dzięki temu już dziś jest świętą. Za każdym razem, kiedy ją spotykam, mam ochotę coś jej podwędzić - choćby zapalniczkę - żeby później mieć jakąś relikwię. Moje ziemskie autorytety? Papież Franciszek, jego jałmużnik arcybiskup Konrad Krajewski i siostra Małgorzata Chmielewska. Szymon Hołownia, Dobra Fabryka, Fundacja Kasisi

"Świadek" to opowieść nonfiction o ucieczce ze szczególnego więzienia więzienia dla mózgu. Autor, urodzony w rodzinie Świadków Jehowy, opowiada o podwójnym wykluczeniu: najpierw o społecznym wykluczeniu chłopca z "kociej wiary" w Polsce lat 90. Potem o wykluczeniu z własnej grupy wyznaniowej i rodziny. Umiłowanie literatury, eksperymenty z ciałem, przyjaźń, seks sprawiają, że w oczach innych Świadków, a przede wszystkim we własnych, staje się trędowatym. Takiemu nie podaje się ręki. "Świadek" przybliża hermetyczną wspólnotę Świadków Jehowy. Jest jednocześnie przewodnikiem po ich prawdach, które główny bohater Łukasz powoli odrzuca. Ta książka jest świadectwem, jakiego w Polsce jeszcze nie było..

Błażyca przemierza kraje strefy równikowej „po coś”, wnika w problemy polityczne i społeczne, stara się dociec sytuacji swoich rozmówców. Nade wszystko jednak pragnie pomagać. Oto powód jego obecności w krajobrazie.

Islandia – odległa wyspa na północy Europy, kraina lodu, gigantów i wulkanów – urzekająca i budząca fascynację, chociaż mało znana. Rozległe bezleśne obszary, pola lawy, niezwykłe skalne formacje, gejzery i wiele osobliwości przyrodniczych – wszystko to stanowi o wyjątkowości tej wyspy. Hubert Klimko-Dobrzaniecki był nią zafascynowany od wczesnej młodości, a właściwie już od dzieciństwa. W pościgu za tym zauroczeniem, dotarł na Islandię bynajmniej nie jako turysta. Spędził tam wiele lat, studiował, imał się różnych zajęć (pracując m.in. w domu spokojnej starości), zawierał liczne znajomości i przyjaźnie. Dzięki temu Czytelnik może spojrzeć na Islandię niejako od wewnątrz, odkrywając to, co dla wielu turystów i przygodnych obserwatorów pozostaje ukryte. Poznać nie tylko jej unikalną przyrodę i krajobrazy, ale także życie codzienne Islandczyków, ich charaktery, specyficzne, często zaskakujące obyczaje.